Ég verð að viðurkenna að ég er ekki búin að vera upp á mitt besta síðustu daga og því hefur bloggið beðið lægri hlut fyrir öðrum nauðsynjum eins og til dæmis svefni. Þetta byrjaði allt með slæmri þynnku sem umturnaðist í tak í hnakka og því nokkra erfiða vinnudaga. (
plús túrverkir) En þetta er einmitt ein af ástæðunum fyrir því að ég hóf þessa áskorun, svo ég berjist gegn því þegar ég finn orkuna og viljann síga.
Þar sem ég hef ekki fundið fyrir neinni sérstakri andagift vildi ég ekki sóa nýjum varalit, svo síðustu þrjá daga hef ég verið með varaliti sem ég hef tekið fyrir áður. Ég læt ekki smá ritstíflu stoppa mig í að vera fabulous.
Dreaming Dahlia,
Rose Ensoleille og
Pink-A-Boo fengu töku tvö þessa dagana. Læt nýjar myndir af DD fljóta með en ég ætla ekki að fjalla ítarlega um þá aftur - þar sem ég held að ég hafi sagt allt sem segja þarf um þessa ákveðnu liti.
Þessi færsla verður því með öðruvísi sniði en vanalega og ef þú nennir ekki að lesa tilfinningabull (
sem ég skil vel) er þér velkomið að bíða þar til á morgun.
(sunnu)
Dagur 28 - Dreaming Dahlia
Ég vaknaði þennan sunnudag afar þreytt, timbruð og ringluð. (
afsakið en ég skil ekki land okkar og þjóð, munum við aldrei læra af mistökum okkar?) Kvöldið áður hafði ég verið (
gawdjess) með
RiRi Woo en eins og ég minntist á þeim pistli er hann afar þurr svo vörum mínum sárvantaði raka. (e
kki síst vegna mikils vökvaskorts sökum óhóflegrar drykkju) Ég prófaði að setja á mig sérstaklega rakagefandi lit en leit svo í spegil og útkoman var ekki góð. Ég þurfti aðeins meiri lit svo það væri nú ekki svo augljóst hversu (
út úr heiminum) illa mér leið. Var ég búin að taka fram að ég var á leið í risa (
hávært) fjölskylduboð? Þá valdi ég DD því hann hefur áður reynst vel, þó hann sé ekki sérstaklega rakagefandi þá líður manni eins og hann sé það þar sem hann er með svo miklum glansi og látlausu shimmeri.
Dreaming Dahlia blekkti þó engann, þynnkan lak víst af mér og það fannst öllum voða fyndið. Ég hafði ekki einu sinni orku í að teygja mig í töskuna mína til að sjá hvort ég þyrfti að bæta á hann svo hann leit kannski ekki svo vel út á tímabili en ég fékk ís svo ég var sátt.
Þessar myndir sýna mun betur hvernig hann lítur út raun, síðast ég þegar tók hann fyrir kom rauði tónninn ekki nógu vel fram.
(mánu)
Dagur 29 - Rose Ensoleille
Eins og hjá flestum (
öllum? bara mér og garfield?) eru mánudagar ekki í miklu uppáhaldi hjá undirritaðri. Þessi byrjaði einnig ömurlega þar sem ég svaf lítið nóttina áður og tíu sekúntum eftir uppstigningu (
hehe) festist ég í hnakkanum og þjáðist það sem eftir var af degi. Svo var vinnudagurinn einnig svolítið yfirþyrmandi og ef þessi blanda neyðir þig ekki í ótrúlega sjálfsvorkunn ertu annað hvort allt of heil/l á geði eða tilfinningalaus. (
and i hate ya)
Ég elska Rose Ensoleille, hann er hinn fullkomni "your lips but better" og ég er búin að lofsyngja hann. Hann var samt því miður ekki nóg til að bæta skap mitt og líðan. (
svekk)
Rose Ensoleille krefst ekki nýrra mynda, þær gömlu sýndu nokkuð vel tóninn í honum.
(þriðju)
Dagur 30 - Pink-A-Boo
Dagur tvö í slæmum hnakka. Af hverju er það svona heftandi að geta ekki litið til vinstri? Guði sé lof fyrir hitakrem og verkjatöflur. Á þriðjudögum líður mér alltaf eins og það sé fimmtudagur og ég verð alltaf jafn vonsvikin þegar ég uppgötva að vikan er ekki einu sinni hálfnuð.
Pink-A-Boo er svolítið sætur og skemmtilegur en eins og ég var búin að taka fram þá er hann eiginlega bara bla. (
þetta fokking nafn samt, love it í hófi) Eftir óhóflegt Sex and the City áhorf (
líklega sjötta sinn sem ég tek satc maraþon) er ég litlu nær, hvað varðar lífið og karlmenn en eitt veit ég; ef Carrie segir einu sinni enn "I couldn't help but wonder..." sker ég mér hjartað úr með skeið og fleygi því í tölvuskjáinn.
-n
Ps. Ætla að deila einni af mínum uppáhaldsmyndum þar sem myndaleysið í færslunni er að gera út af við mig. (
samt ekki nóg til að fara að taka einhverjar myndir svo les toms duga)